Sporadyczna mózgowa angiopatia amyloidowa - patofizjologia, objawy, diagnostyka i leczenie (2023)

EMERYTURA

Sporadyczna mózgowa angiopatia amyloidowa - patofizjologia, objawy, diagnostyka i leczenie

Tadeusz Andrzej Mendel

Oddział Rehabilitacji Neurologicznej II Kliniki Neurologii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie

Adres korespondencji:

Dr. mieć p. lekarz Tadeusz Andrzej Mendel

Oddział Rehabilitacji Neurologicznej

2. poradnie neurologiczne

Instytut Psychiatrii i Neurologii

al. Sobieskiego 9, 02-957 Varsava

tel. 22 458 28 27, fax 22 842 26 34

E-MAIL:mendel@ipin.edu.pl

Polski Przegląd Neurologiczny 2015; 11(4): 163-172

Wydawca: VM Media Sp. OGRÓD ZOOLOGICZNY. VM Grupo sp.k.

Copyright © 2015 Via Medica

ABSTRAKCYJNY

mózgowa angiopatia amyloidowa (CAA,mózgowa angiopatia amyloidowa), znany również jako kongofilowa angiopatia amyloidowa (CAA,kongofilna waskulopatia amyloidowa), jest formą choroby naczyniowo-mózgowej, w której gromadzi się białkosi-amyloid w ścianie tętniczek, naczyń włosowatych i żył zlokalizowanych w korze mózgowej i istocie czarnej.

Wraz z chorobą Alzheimera CAA należy do grupy chorób zwyrodnieniowych zwanych amyloidopatiami. Istnieją sporadyczne i rodzinne formy CAA. Mózgowa angiopatia amyloidowa występuje z częstością 30-40 przypadków na 100 000 osób rocznie. Jest chorobą wieku podeszłego i jest drugą po miażdżycy przyczyną nieurazowych krwotoków mózgowych i udarów niedokrwiennych mózgu, przemijających ogniskowych objawów neurologicznych, leukoencefalopatii Binswangera, zmian w postaci guzów rzekomych oraz współistnieje z chorobą Alzheimera w przebiegu otępienia. i zespół Downa. .

W ciągu ostatnich 30 lat nastąpił dynamiczny wzrost zainteresowania patofizjologią, genetyką, diagnostyką, różnorodnością wariantów klinicznych, nowymi metodami neuroobrazowania oraz leczeniem ACC. Coraz więcej lekarzy różnych specjalności ma świadomość istnienia tej choroby.

Polski Przegląd Neurologiczny 2015; 11(4): 163-172

Słowa kluczowe: mózgowa angiopatia amyloidowa, CAA, krwotok śródmózgowy,si-skrobiowaty

Wstęp

mózgowa angiopatia amyloidowa (CAA,mózgowa angiopatia amyloidowa), znany również jako kongofilowa angiopatia amyloidowa (CAA,kongofilna waskulopatia amyloidowa), jest formą choroby naczyniowo-mózgowej, w której gromadzi się białkosi-amyloid w ścianie tętniczek, naczyń włosowatych i żył zlokalizowanych w korze mózgowej i istocie czarnej.

Mózgowa angiopatia amyloidowa, wraz z chorobą Alzheimera, należy do grupy chorób zwyrodnieniowych zwanych amyloidopatiami. To choroba wieku podeszłego. po miażdżycy jest drugą najczęstszą przyczyną często nawracających, nieurazowych krwotoków mózgowych. Mózgowa angiopatia amyloidowa występuje w przebiegu wielu chorób: choroby Alzheimera, krwotoku mózgowego, udaru niedokrwiennego mózgu, leukoencefalopatii Binswangera, otępienia z ciałami Lewy'ego, choroby Downa, guza rzekomego, idiopatycznej choroby Creutzfeldta-Jakoba, idiopatycznej choroby naczyniowej Creutzfeldta-Jakoba. i leukoencefalopatii (CADASIL,Mózgowa autosomalna dominująca arteriopatia z zawałami podkorowymi i leukoencefalopatią) i współistnieje z miażdżycą[1–15].

Rocznie AAC występuje z częstością od 30 do 40 przypadków na 100 000 osób w populacji ogólnej.[16]. Ostateczne rozpoznanie można postawić dopiero pośmiertnie lub śródoperacyjnie po wykonaniu biopsji mózgu, której często nie wykonuje się ze względu na ryzyko krwotoku mózgowego.[17-19]. Amyloidowa waskulopatia mózgowa jest przyczyną około 30% samoistnych krwotoków i 5-20% wszystkich krwotoków mózgowych u osób starszych i jest związana z chorobą Alzheimera w 70-100% przypadków.[16,18,20,21]. Częstość występowania AAC wzrasta wraz z wiekiem i sięga 50% w nieurazowych krwotokach śródmózgowych u pacjentów powyżej 70. roku życia.[12,19,22]. Oczekiwana długość życia i obecność choroby Alzheimera to jedyne zidentyfikowane dotychczas czynniki ryzyka dla CAA.[20,22-25]. Częściej występuje u kobiet, ale częstość występowania krwotoku śródmózgowego jest taka sama u mężczyzn i kobiet.[12,20].

Istnieją dwie formy CAA – uwarunkowana genetycznie (rodzinna CAA) i sporadyczna, znacznie częściej spotykana[3,26-29]. W tym artykule omówiono tylko sporadyczne AAC.

Etiogeneza i patofizjologia zmian amyloidowych w mózgu

Patogeneza CAA pozostaje niejasna. Istotą choroby jest zakłócenie równowagi między produkcją a eliminacją.siamyloid mózgowy. Istnieje wiele teorii, które podają różne źródła pochodzenia peptydów amyloidowych – z krwi, przestrzeni pozakomórkowej mózgu, płynu mózgowo-rdzeniowego czy mięśni naczyń krwionośnych.[3,30,31]. Białka prekursorowe amyloidu, immunoglobulina lub apolipoproteina E mogą przedostać się z krwi przez uszkodzoną barierę krew-mózg i doprowadzić do złogówsi-amyloid w naczyniach krwionośnych i miąższu mózgu[3,28,30,32,33]. β-amyloid może powstawać w komórkach mięśni gładkich błony naczyniowej w wyniku uszkodzenia ściany naczynia w wyniku miażdżycy lub nadciśnienia.[6,30,31,33,34]. Zgodnie z drugą hipotezą, depozycjąsi- amyloid jest pochodzenia neuronalnego i jest transportowany z płynu śródmiąższowego mózgu do krwi przez przestrzenie płynowe wokół tętnic korowych i oponowych[28,30,31,33-37]. D drogi eliminacjisi-mózgowe amyloidy to:

• •śródmiąższowy drenaż okołonaczyniowy z odpływem płynu przez przestrzenie okołonaczyniowe (główna droga eliminacji).
• •eliminacjasi- amyloid w naczyniach krwionośnych z udziałem receptora lipoproteinowego 1 (LRP-1,lipoproteina nerw czuciowy 1), a następnie poprzez aktywny transport do krwi przez barierę krew-mózg.
• •zaplanowaćsi- endopeptydazy amyloidowe (neprylizyna i enzym rozkładający insulinę).
• •eliminacja z udziałem receptorów na komórkach mózgowych (mikrogleju, astrocytach i neuronach)[35,36,38].

W postaci sporadycznej CAA dochodzi do gromadzenia się w ścianach naczyń krwionośnychsi- amyloid 1-40, doksi-Amyloid 42 tworzy blaszki starcze[28]. Genetycznie uwarunkowane CAA występuje bardzo rzadko iw młodszych grupach wiekowych. zdominowany przez proces zwiększania produkcjisi- amyloid. W postaciach sporadycznych szlaki eliminacji są zaburzonesiamyloidu mózgowego, głównie poprzez zmniejszenie przepływu okołonaczyniowego. Okołonaczyniowe kanały odpływowe w mózgu (przestrzenie Virchowa-Robina) umożliwiają odpływ płynu śródmiąższowego przez błonę podstawną ścian naczyń włosowatych mózgu oraz pomiędzy komórkami mięśni gładkich w ośrodkach małych tętniczek. Ruch ten odbywa się w kierunku przeciwnym do przepływu krwi w naczyniu. System transportu opiera się na pulsacyjnym ruchu ściany naczynia. depozytysi-Amyloid stopniowo blokuje przepływ okołonaczyniowy, powodując powiększenie przestrzeni Virchowa-Robina, prowadząc do uszkodzenia płatów mózgowych[12,39].

Krwotok mózgowy w przebiegu AAC przebiega w trzech fazach: w pierwszej następuje odkładanie sięsi-amyloidu 42 w naczyniach krwionośnych, druga faza to stopniowe zastępowanie prawidłowej ściany naczynia krwionośnego przez złogisi-amyloid 42 z udziałemAPO M4, aw trzecim etapie dochodzi do pęknięcia ściany naczynia, co wiąże się m.in.APO M2 [35,36,38]. Ponadto waskulopatii amyloidowej może towarzyszyć zapalenie naczyń z naciekiem ściany naczynia przez limfocyty, makrofagi i wielojądrzaste komórki olbrzymie.[40]. Opisano zapalenie dużych naczyń, reumatyczne zapalenie naczyń i pierwotne zapalenie naczyń mózgowych[40-45].

Do genetycznych czynników ryzyka CAA należą: polimorfizm genu apolipoproteiny E, presenilina 1 (PS1,prezenilina 1), presenilina 2 (PS2,prezenilina 2), białko prekursorowe amyloidu (APP,peptyd prekursorowy amyloidnog),jeden1-antihimotripsinija (ACT,antychymotrypsyna), neprylizyna, gen białka związany z LRP-1, utleniona lipoproteina o małej gęstości (LDL,lipoproteiny o małej gęstości) 1, transformujący czynnik wzrostusi1(TGF-si1,Transformujący czynnik wzrostu si1), interleukina 33 (IL-33,interleukina 33), metaloproteinaza 2 (MMP-2,metaloproteinaza macierzy 2) i 9 (MMP-9,metaloproteinaza macierzy 9) i gen enzymu konwertującego angiotensynę[18,36,46-54].

izoformaAPO M4zwiększyć współczynniksi-amyloid 40si-amyloid 42, który sprzyja odkładaniusi- amyloid w naczyniach krwionośnych. Udowodniono związek między obecnościąAPO M4oraz występowanie udaru niedokrwiennego i krwotoku podpajęczynówkowego, natomiast występowanieAPO M2oznaczało większe ryzyko krwotoku śródmózgowego[46]. ObecnośćAPO M4wiązało się z większym ryzykiem krwotoku płatowego mózgu w młodszych grupach wiekowych[18].

Zmiany neuropatologiczne w AAC

W 1909 roku Gustaw Oppenheim jako pierwszy opisał obraz mikroskopowy AAC, natomiast autorem szczegółowego opisu i nazwy tej choroby był Scholz (1938).[17]. Aby ocenić zmiany neuropatologiczne w mózgu, wykonuje się immunohistochemię hematoksyliny i eozyny (HE), czerwieni Kongo, tioflawiny S i przeciwciała monoklonalnego. Pomocne jest również badanie mikroskopem elektronowym.[55]. Morfologicznie wyróżnia się dwa typy sporadycznej mózgowej angiopatii amyloidowej: typ 1 i typ 2 CAA. W CAA typu 1 —si- amyloid występuje w korowych naczyniach włosowatych (z lub bez zajęcia innych naczyń), w AAC typu 2 bez zajęcia naczyń włosowatych - złogisi- amyloid występuje w tętnicach opony twardej i korze mózgowej, rzadziej w żyłach. W CAA typu 1 izoforma jest bardziej powszechnaZ M4oraz z izoformą CAA typu 2Z M2 [56-58].

Mózgowa angiopatia amyloidowa występuje najczęściej w płacie potylicznym, a następnie w płacie czołowym, skroniowym i ciemieniowym. Móżdżek jest mniej dotknięty, podczas gdy uszkodzenia praktycznie nie występują w zwojach podstawy, wzgórzu, istocie białej i pniu mózgu. Zmiany amyloidowe są rozmieszczone mozaikowo, ponieważ ogniska bardzo ciężkich zmian amyloidowych sąsiadują z obszarami o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu lub nie występują wcale.si- amyloid. Pokazuje to zmienną dynamikę i przewlekłość postępującego procesu chorobowego.[27,32].

Najpierw amyloid odkłada się na zewnątrz błony podstawnej, niszcząc media, a następnie media i przygodę. Powoduje stopniowy zanik mięśni gładkich, ścieńczenie błony podstawnej, zwężenie światła naczynia i fragmentację błony wewnętrznej. Na koniec zmienia się architektura statków i powstaje dwulekowy statek („dwie lekkie beczki”).podwójne światło rury). Ściana naczynia ulega martwicy włóknistej, zwiększa się przepuszczalność naczyń i pojawia się przepuszczalność, tworząc mikrotętniaki, które predysponują do krwotoku.[12,28,34,58,59]. Beta-amyloid, działając bezpośrednio na ścianę naczynia, powoduje zaburzenia reaktywności naczyń, aktywację stanu zapalnego przez MMP-9 i MMP-2[24,51,54].

Istnieje kilka klasyfikacji określania stadium AAC za pomocą mikroskopii świetlnej. W rankingu Vonsattel[60]stopnie te są określone w następujący sposób:

• •mała - obecność amyloidu w postaci pierścienia kongofilnego wokół prawidłowych lub zanikowych włókien mięśniowych w środku prawidłowych naczyń krwionośnych. depozytysi- amyloid tylko w części ściany naczynia krwionośnego.
• •medium - rozcieńczone medium naczyniowe zastąpione złogami amyloidu.
• •duży — obecność dużych złogów amyloidowych z ogniskową fragmentacją ściany naczynia i co najmniej jednym ogniskiem wynaczynienia okołonaczyniowego z widocznymi erytrocytami i/lub hemosyderyną oraz martwicą włóknistą.

Inną klasyfikację zaproponował Mountjoy[61]:

• •zajęcie do 1/4 obwodu naczynia krwionośnego.
• •zajęcie do 1/2 obwodu naczynia krwionośnego.
• •zajęcie do 3/4 obwodu naczynia krwionośnego.
• •całkowite zajęcie naczyń krwionośnych.

Istnieją inne klasyfikacje sugerowane przez Thala i Olichneya[56,62].

Stan kliniczny

Amyloidowa waskulopatia mózgowa może przebiegać bezobjawowo lub manifestować się jako choroby, takie jak krwotok śródmózgowy, dysfunkcja poznawcza lub demencja.[63,64].

Krwotok śródmózgowy

Najczęstszym objawem klinicznym AAC jest krwotok śródmózgowy zrazikowy. Charakteryzuje się niższą śmiertelnością 11-32% i łagodniejszym przebiegiem klinicznym niż głębokie krwawienia spowodowane nadciśnieniem tętniczym. Nawraca w 25-40% przypadków, z większym ryzykiem wystąpienia w pierwszym roku. Krwawienie zaczyna się nagle. często występuje po stresie fizycznym, operacji lub emocjach. Objawom ogniskowym, takim jak afazja, ślepota, niedowład, niedoczulica towarzyszą bóle i zawroty głowy, wymioty, drgawki, splątanie i śpiączka.[12].

Krwawienie

Krwawienie mogą być duże, małe lub bezobjawowe (tzw. mikrokrwawienia, mikrokrwawienia), mnogie, objawowe[65]. Duże krwotoki mogą naciekać przestrzeń podpajęczynówkową i/lub komory boczne mózgu, często prowadząc do śmierci pacjenta. Kolejne krwawienie występuje w w nowe miejsce lub miejsce poprzedniego pożaru. Krwotok ograniczony do przestrzeni podpajęczynówkowej występuje rzadko. Mikrodyfuzje korowe są często bezobjawowe lub powodują przejściowe ogniskowe objawy neurologiczne[28,33,58,66-71].

bóle głowy

Ból głowy jest najczęstszym objawem występującym w 60-70% przypadków. Lokalizacja ogniska krwawienia w płacie czołowym objawia się pojawieniem się obustronnego bólu w okolicy czołowej. w płacie ciemieniowym - ból w okolicy skroniowej, w okolicy skroniowej - ból w oku i uchu po tej samej stronie oraz w okolicy potylicznej - ból w oku po tej samej stronie[63,72].

Rzucić

Wymioty występują w 30-40% przypadków[63,72].

Ataki

Napady występują w 16–36% pacjentów. Najczęstsze są napady częściowe 50% przypadków ma również stan padaczkowy[73].

Dla

Śpiączka występuje u 0,4 do 19% pacjentów. Stopień upośledzenia świadomości zależy od wielkości i umiejscowienia krwotoku, ucisku przeciwległej półkuli lub pnia mózgu oraz zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego.[72].

Sztywność

Upośledzenie funkcji poznawczych jest powszechne w AAC. Otępienie stwierdzono u ponad 40% pacjentów z krwotokiem śródmózgowym. W zespołach otępiennych obecność AAC stwierdza się w 55-77% przypadków, au pacjentów z chorobą Alzheimera nawet w 70-90% przypadków.[72,74,75].

Postać kliniczna AAC jest również postacią encefalopatyczną. Zaburzenia funkcji poznawczych, zaburzenia świadomości, bóle głowy i stereotypowe, nawracające, przejściowe, ogniskowe objawy neurologiczne i drgawkimoże być mniej obecny [76-78].

krwotoki podpajęczynówkowe

Krwotoki podpajęczynówkowe mogą towarzyszyć krwotokom śródmózgowym lub być samoistne, izolowane[65,73,79-84].

udar niedokrwienny mózgu

Mózgowa angiopatia amyloidowa może być związana z udarem niedokrwiennym[21,85]. Może objawiać się odwracalną leukoencefalopatią okołokomorową lub gwałtownym nasileniem objawów w wyniku nagłego niedokrwienia mózgu.[77].

Przejściowe ogniskowe objawy neurologiczne podczas CAA

Przemijające ogniskowe objawy neurologiczne w przebiegu CAA (tzw.zaklęcia amyloidowe) to przypadki nawracających stereotypowych objawów czuciowych, takich jak „wędrujące” parestezje, przeczulica, niedoczulica, przemijająca dezorientacja, zaburzenia widzenia (z objawami migrenopodobnymi) oraz napady padaczkowe (np. drżenie kończyn). Jest wynikiem nawracających mikrokrwawień śródmózgowych i krwotoków podpajęczynówkowych w sklepieniu mózgu.wypukły krwotok podpajęczynówkowy). Przewidują wystąpienie krwotoku śródmózgowego. Objawy trwają zwykle od 2 do 10 minut i mogą obejmować wiele obszarów naczyniowych. Często mylone są z przemijającymi napadami niedokrwiennymi (TIA,przemijający napad niedokrwienny). Błędna interpretacja objawów podczas leczenia przeciwpłytkowego lub przeciwzakrzepowego może prowadzić do krwotoku śródmózgowego[28].

przemijające napady niedokrwienne

Nie można wykluczyć TIA w przebiegu CA, głównie przy współistnieniu ognisk niedokrwienia mózgu, wylewów krwotocznych i mikrokrwotoków oraz miażdżycy tętnic zewnątrzczaszkowych.[28].

Zapalenie naczyń mózgowych wywołane przez CAA

U niektórych pacjentów AAC jest związane z zapaleniem naczyń mózgowych[40-44,78,86-89]. Może wystąpić ziarniniakowe zapalenie naczyń, w tym zapalenie olbrzymiokomórkowe. Obecnie nie wiadomo, czy współwystępowanie tych dwóch procesów jest dziełem przypadku, czy jest reakcją na amyloid jako „ciało obce”, czy może zachodzi sytuacja odwrotna – stan zapalny powoduje odkładanie się amyloidu[40,87]. Encefalopatyczna postać AAC może manifestować się klinicznie jako zapalenie naczyń[40,78,90]. W niektórych przypadkach zapalenia naczyń CAA badanie płynu mózgowo-rdzeniowego wykazuje łagodny do umiarkowanego wzrost stężenia białka z towarzyszącą pleocytozą limfocytarną.[91,92].

Rzadkie znaki CAA

guz amyloidowy (skrobia) i CAA z objawami nowotworu

Odnotowywano przypadki klinicznego obrazu guza mózgu lub guza rzekomego podczas CAA. Rezonans magnetyczny (MRI,MRI) mózgu. W przypadku mózgowej angiopatii amyloidowej może wystąpić efekt masyskrobia, w wyniku gromadzenia się amyloidu w miąższu mózgu lub towarzyszącego mu obrzęku lub proliferacji gleju[13].Amiloidomskontrastowane w MRI, podczas gdy zmiany objętościowe wzdłuż przebiegu AAC nie ulegają wzmocnieniu. Spektroskopia MR – zarówno w AAC jak i guzopodobnymamyloidoma— nie wskazuje na obecność zmian charakterystycznych dla guzów nowotworowych. MRI dyfuzji nie wykazuje ograniczenia dyfuzji w obszarach zmian objętościowych amyloidu, w przeciwieństwie do zmian niedokrwiennych[13].

Opisano również przypadkiodwracalna tylna leukoencefalopatia(TYP,zespół odwracalnej tylnej encefalopatii) i ostrej ogniskowej leukoencefalopatii lub rozlanej leukoencefalopatii w przebiegu AAC[93-96]. może się również pojawićodwracalna depresja [76].

Diagnoza

Mózgowa angiopatia amyloidowa może przez długi czas przebiegać bezobjawowo. Ostateczne rozpoznanie AAC uzyskuje się po badaniu neuropatologicznym biopsji przyżyciowej mózgu lub materiału z krwiaka usuniętego chirurgicznie.[3,4,16]. W 1996 roku opracowano bostońskie kryteria diagnostyczne krwotoku AAC.[97]. Czułość kryteriów bostońskich w rozpoznawaniu klinicznie prawdopodobnej waskulopatii amyloidowej wzrasta z 48% do 63%, gdy ocena obecności mikrokrwawień jest uwzględniona w MRI mózgu z opcją gradientu T2 MRI[98]. Poniżej przedstawiono bostońskie kryteria krwotoku mózgowego spowodowanego CAA[97].

Pewna angiopatia amyloidowa

Do postawienia ostatecznego rozpoznania wymagana jest sekcja zwłok w celu potwierdzenia obecności krwotoku płatowego, korowego lub korowo-podkorowego, zaawansowanej waskulopatii amyloidowej oraz braku innych strukturalnych przyczyn krwotoku.

Możliwa angiopatia amyloidowa (rozpoznanie poparte badaniem histopatologicznym)

Podstawą ewentualnego rozpoznania są dane kliniczne i wyniki histopatologiczne biopsji mózgu lub ewakuowanego krwiaka (obecność w badanym materiale krwotoku płatowego, korowego lub korowo-podkorowego, angiopatia amyloidowa oraz brak innych strukturalnych przyczyn krwotoku).

Możliwa angiopatia amyloidowa (rozpoznanie kliniczne)

Rozpoznanie kliniczne stawiane jest na podstawie danych klinicznych oraz wyników tomografii komputerowej (CT) i/lub jądrowego rezonansu magnetycznego (NMR,magnetyczny rezonans jądrowy) mózgu. Mnogie krwotoki płatowe, korowe lub korowo-podkorowe (w tym krwotok móżdżkowy), wiek co najmniej 55 lat i brak innej przyczyny krwawienia (antykoagulacja z międzynarodowym wskaźnikiem znormalizowanym [INR,stosunek standardów międzynarodowych] > 3, przebyty uraz głowy lub zawał mózgu, guz mózgu, dysplazja naczyniowa, zapalenie naczyń, zaburzenia krzepnięcia lub dyskrazje układu krwiotwórczego).

Możliwa angiopatia amyloidowa

Prawdopodobne rozpoznanie opiera się na danych klinicznych oraz wynikach tomografii komputerowej i/lub rezonansu magnetycznego mózgu. Prosty krwotok płatowy, korowy lub korowo-podkorowy, wiek 55 lat lub starszy i żadna inna przyczyna krwotoku nie są wystarczające do rozpoznania.

badania neuroobrazowe

Rozpoznanie CAA można potwierdzić za pomocą nieinwazyjnych technik neuroobrazowania, tj. CT i MRI. Dodatkowo wykonuje się angiografię mózgową lub angiografię MRI w celu oceny rozległości zmian w naczyniach krwionośnych i identyfikacji obecności ewentualnych tętniaków.[12,28,98].

Krwotoki mózgowe i mikrokrwawienia

MRI wykazuje obecność mikrokrwawień, predysponowanych do lokalizacji w płatach skroniowych i potylicznych, których nie widać na tomografii komputerowej mózgu. Mikrokrwawienia T2* MRI to hipointensywne obszary o średnicy 2-5 mm, kropkowane obszary bez sygnału odpowiadające złogom hemosyderyny[28,68].

Charakterystyczny jest obraz radiologiczny krwotoku mózgowego pochodzenia amyloidowego. Są to zrazikowe ogniska krwotoczne, często mnogie, o różnym czasie trwania i wielkości, którym towarzyszą zmiany niedokrwienne w mózgu. Gęste zmiany w istocie białej stwierdza się u 78% pacjentów z podejrzeniem angiopatii amyloidowej. MRI tensora dyfuzji u pacjentów z AAC wykazuje zmiany w istocie białej płatów skroniowych i ciała opony twardej, które nie są widoczne w konwencjonalnym obrazowaniu oraz, w pojedynczych przypadkach, obrzęk mózgu, efekt masy lub wzmocnienie opon mózgowych[28,68,99].

Możliwość zapisu zgodności z rezonansem magnetycznym (SWI,obraz ważony czułością) służy do oceny podpajęczynówkowego, śródmózgowego, dokomorowego, mikrokrwotoków i powierzchownego niedoboru żelaza[100-105].

powierzchniowa glina żelazna

Powierzchowna ironoza (powierzchowna hemoiroza kory mózgowej, SS,powierzchowny siderose) to nagromadzenie hemosyderyny pod macierzą mózgu w wyniku nawracających i przewlekłych krwotoków w przestrzeni podpajęczynówkowej[33,65,99,100,102,103,105–107]. W populacji ogólnej powierzchowne żelazo występuje w 0,7% wszystkich przypadków MRI głowy[68]. Jego obecność stwierdzono u 60% pacjentów z histopatologicznie potwierdzonym AAC, ale u żadnego z pacjentów z krwotokiem mózgowym bez AAC.[103]. Obecność powierzchownych ząbków jest wskaźnikiem ciężkości i gorszego rokowania w przebiegu AAC.[68].

Krwotok podpajęczynówkowy w korze mózgowej

krwotok podpajęczynówkowy mózgu (cSAH, krwotok podpajęczynówkowy kory mózgowej) charakteryzuje się obecnością ogniska krwotocznego ograniczonego do kilku sąsiednich wcięć, bez cech krwotoku w przestrzeni podpajęczynówkowej. W Izolowany cSAH występuje rzadko. Stworzone w w wyniku rozprzestrzeniania się krwotoku mózgowego na powierzchni kory mózgowej. Objawy kliniczne to przejściowe lub nawracające ogniskowe objawy neurologiczne[68,73,99,103,106,107].

Biała materia

Amyloidowa waskulopatia mózgowa może objawiać się leukoarajozą okołokomorową, podobnie jak zmiany istoty białej obserwowane w podkorowej encefalopatii miażdżycowej Binswangera. Leukoarajoza jest wynikiem odkładania się amyloidu w ścianie tętnic przeszywających i przerwania bariery krew-mózg oraz przewlekłej okołokomorowej hipoperfuzji istoty białej.[1,95,108].

metoda nagrywaniana żywoamyloidu w mózgu to pozytonowa tomografia emisyjna (PET,Pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa) za pomocą łączników radiowych, takich jakPittsburgh Union B(11C PiB) lub Florbetapir18F (AMYViD)[109]. W diagnostyce AAC przydatne są: przezczaszkowy doppler, czynnościowy rezonans magnetyczny (fMRI,funkcjonalny rezonans magnetyczny) i tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu (SPECT,tomografia emisyjna pojedynczego fotonuy)[109-114].

biopsja mózgu

Biopsja mózgu może być pomocna w diagnozowaniu AAC[4.115.116]. Czułość i swoistość tej metody oszacowano odpowiednio na 93% i 88%.[4]. Zapewnia wysoce wiarygodną diagnozę AAC, gdy jest wykonywana podczas neurochirurgii, chirurgicznego leczenia krwotoku mózgowego lub samodzielnie. Wynik biopsji mózgu może być prawidłowy i nie potwierdza obecnościsi-amyloid ze względu na mozaikowy charakter zmian CAA[4.115.116].

Biomarkery w płynie mózgowo-rdzeniowym

Najnowsze metody diagnostyczne pozwalają na oszacowanie stężenia białkaMMsiamyloid w płynie mózgowo-rdzeniowym. Wykazano, że CAA zmniejsza koncentracjęsi-amyloid 40 i 42 oraz zwiększone poziomy białka całkowitego i fosforylowanegoMi zredukowanej lipoproteiny E (APOE,apolipoproteina E) w płynie mózgowo-rdzeniowym[91,92,117].

Zmiany w siatkówce oka

Pierwsze przypadki charakterystycznych zmian dna oka opisano w badaniu angiografii fluoresceinowej w postaci mnogich obustronnych mikrotętniaków, mnogich „kropek” i „plamek”, wskazujących na mikrokrwawienia w wywiadzie.[118].

Kolejne śledztwo

Badania diagnostyczne w kierunku CAA mózgu obejmują również badanie usuniętego krwiaka oraz neuropatologię pośmiertną[19,28,52,66,115].

Zapobieganie nawrotom krwotoków mózgowych

Wystąpienie krwawienia u osób z istniejącą wcześniej demencją powinno wzbudzić podejrzenie AAC[75]. W tej grupie chorych należy rozważyć, czy wprowadzenie leków przeciwkrzepliwych, jeśli jest to wskazane, nie zwiększy ryzyka krwotoku śródmózgowego. U pacjentów z tego typu krwawieniami związanymi z CAA stosowanie leków przeciwzakrzepowych w ramach profilaktyki udaru sercowo-zatorowego (np. leczenie w tych przypadkach. Wyjątkiem są stany zagrażające życiu, takie jak zatorowość płucna i obecność sztucznych zastawek serca[119]. Podobnie leczenie udaru niedokrwiennego za pomocą rekombinowanych tkankowych aktywatorów plazminogenu (rt-PA,rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu;) u osób z AAC zwiększa ryzyko krwotoku mózgowego[120].

Leczenie

Nie ma skutecznego i powszechnie stosowanego leczenia CAA[52,71,121]. Istnieją różne koncepcje terapii antyamyloidowej: wykluczeniesi- sekretarka (jeśli dostaniesz YPYF (1/L) P(L/1), BACEsi- enzym konwertujący miloid], memapsyna); poprzez stymulacjęjeden- sekretazy (statyny). blokDo-sekretaza (R-flurbiprofeno-Florizan®,semagoctan®) z zawieszeniem akumulacjisi-skrobiowaty-Alżemedem-42®(tramiprozat) i NC-758; wzrost lub katabolizmsi-amyloid - nefrylizyna, zwiększony klirenssi-amyloid - immunizacja. Inne leki to: fenseryna (fenserina®) — selektywny inhibitor acetylocholinoesterazy (AchE,acetylocholinoesteraza) zwiększające stężenie acetylocholiny w mózgu i hamujące jej powstawaniesi-amyloid, leki zwiększające aktywność neurotroficzną, diebon; uperazyna A; ksanomelina? Inhibitory AchE - donepezil, rywastygmina, galantamina - również działająsi-amyloid 42ijeden- synukleina. Leki te nie są powszechnie stosowane[12.122.123].

Leczenie uzależnione jest od czasu, jaki upłynął od początku choroby, umiejscowienia i rozległości krwawienia i nie odbiega od ogólnie przyjętych zasad leczenia objawowego. Stosuje się leki przeciwobrzękowe, przeciwpadaczkowe i przeciwbólowe[121.124-126]. Z drugiej strony leczenie krwawienia podczas CAA nie różni się od leczenia krwawienia z innych przyczyn, głównie z powodu nadciśnienia tętniczego.[121.127-129]. Badanie PROGRESS pokazuje, że leki obniżające ciśnienie krwi są korzystne[130].

Zastosowanie leczenia chirurgicznego, pomimo na ogół powierzchownej lokalizacji krwawienia, pozostaje dyskusyjne. Biorąc pod uwagę dwufazową patogenezę AAC: 1) okres wytwarzania i odkładania się amyloidu w ścianie naczynia oraz 2) okres wtórnych zmian powodujących pęknięcie ściany naczynia, istnieje obawa, że ​​zabieg usunięcia krwiaka lub biopsja może doprowadzić do następnie krwotok śródmózgowy.[127]. W badaniach STICH i STICH II nie wykazano korzyści z chirurgicznego usunięcia krwotoków z dużych płatów[127]. Dlatego operację można rozważyć tylko w niektórych przypadkach, na przykład u pacjentów w wieku poniżej 75 lat, u których nie występują objawy krwawienia do jamy brzusznej.[125.127]. Złe rokowanie dotyczy osób w podeszłym wieku z otępieniem i wspomnianym krwawieniem do jamy brzusznej. Leczenie chirurgiczne krwotoków śródmózgowych można rozważyć w przypadku dużych krwotoków do jamy tylnej i ognisk zagrożonych wodogłowiem.[127].

Podejmowane są próby hermetyzacji i stabilizacjisi- amyloid, który wykorzystuje przeciwko niemu przeciwciała, na przykład bapineuzumab. Zasadą immunoterapii jest usuwaniesi-amyloid przez makrofagi przy użyciu cząsteczek adhezyjnych i chemokiny CCL3 (Ligando chemokin CC 3[MIP-1jeden,białko zapalne makrofagów 1jeden), CCL4 [Ligand chemokin CC4Mip-1si,makrofagowe białko zapalne-1;si]) i CCL2. Białko wiążące (zwane cząsteczkąpodobieństwo) hvata i stabilizirasi-amyloid z przeciwciałami, które go otaczają[92]. Ponadto testowane są szczepionki. Prowadzone są na zwierzętach wyłącznie w ramach badań. Podaje się również dożylnie γ-globulinę[131-133]. U chorych z zapaleniem naczyń CAA stosowano leki przeciwzapalne i immunomodulujące (kortykosteroidy i cyklofosfamid). Wstępne wyniki są pozytywne, ale są to opisy przypadków[40,78,90,134-137]. żaden przypadekskrobiaguz jest usuwany chirurgicznie i podawane są kortykosteroidy i leki immunosupresyjne[13].

Prognoza

Rokowania są niepewne i niekorzystne. Choroba ma postępujący przebieg. Najczęstszą przyczyną śmierci jest krwotok śródmiąższowy i jego powikłania. Śmierć może nastąpić pomimo natychmiastowej interwencji medycznej. u niektórych pacjentów może dojść do częściowej lub całkowitej utraty wybranych funkcji mózgu[16,72].

Konflikt interesów

Projekt nie był finansowany. Autor nie zgłasza konfliktu interesów.

BIBLIOGRAFIA

1. 1. Gray F., Dubas F., Rouller E., Escourolle R. Leukoencefalopatia w rozlanej krwotocznej mózgowej angiopatii amyloidowej. Α-Ν-Α. Neurol. 1985; 18:54–59.
2. 2. Liberski P.P., Barcikowska M. Patologia naczyń krwionośnych w waskulopatii amyloidowej mózgu. Folia Neuropathol. 1995? 33: 207–214.
3. 3. Greenberg SM, Edgar MA. Dane przypadku szpitala ogólnego w Massachusetts: cotygodniowe ćwiczenia kliniczno-patologiczne. Sprawa 22-1996. Krwotok mózgowy u 69-letniej kobiety przyjmującej warfarynę. N. angielski J. Med. 1996? 335: 189–196.
4. 4. Greenberg SM, Vonsattel JPG Rozpoznanie mózgowej angiopatii amyloidowej: czułość i swoistość biopsji korowej. udar 1997; 28: 1418–1422.
5. 5. McCarron MO, Nicoll JAR Wysoka częstotliwość apolipoproteiny E MAllel 2 jest specyficzny dla pacjentów z krwawieniem związanym z mózgową angiopatią amyloidową. Neurosci Lett. 1998? 247: 45–48.
6. 6. Smith EE, Greenberg SM. Rozpoznanie kliniczne mózgowej angiopatii amyloidowej: walidacja kryteriów bostońskich. obecny Atherosc. Reprezentant. 2003? 5: 260–266.
7. 7. Bertrand E., Lewandowska Ε., Stępień T., Szpak G.M., Pasennik E., Modzelewska J. Angiopatia amyloidowa w idiopatycznej chorobie Parkinsona. Ανοσοϊστοκαιμικό και badania ultrastrukturalne. Pochwa neuropatologiczna. 2008; 46:2–270.
8. 8.Bertrand E., Lewandowska E., Mendel T. i in., Zaawansowana angiopatia amyloidowa w otępieniu z ciałami Lewy'ego. Badania immunohistochemiczne i ultrastrukturalne. Film z neuropatologii. 2008? 46: 294-295.
9. 9. Eurelings LMS, Richard E., Carrano A., Eikelenboom P., Van Gool W.A., Rozemuller A.J.M. Dysforyczna włośniczkowa mózgowa waskulopatia amyloidowa naśladująca chorobę Creutzfeldta-Jakoba. J. Neurol. nauka 2010.; 295: 131–124.
10. 10. Mendel T., Bertrand E., Szpak G.M., Stępień T., Wierzba-Bobrowicz T. Mózgowa angiopatia amyloidowa jako przyczyna rozległego krwotoku mózgowego u dorosłego pacjenta z zespołem Downa – opis przypadku. Folia Neuropathol. 2010? 48: 206–211.
11. 11. Mendel T., Bertrand E., Szpak G.M., Stępień T., Wierzba-Bobrowicz T. Powikłania ciężkiej waskulopatii amyloidowej mózgu w przebiegu otępienia z ciałami Lewy'ego. Prezentacja przypadku.Folia Neuropathol. 2010 .; 48: 293–299.
12. 12.Mendel T. Mózgowa amyloidowa waskulopatia w krwotokach mózgowych. Monografia neurologiczna. IPIN, Warszawa 2013.
13. 13. Karbowniczek A., Wierzba-Bobrowicz T., Mendel T., Nauman P. Amyloidowa waskulopatia mózgowa objawiająca się guzem mózgu. Cechy kliniczne i neuropatologiczne dwóch przypadków. Folia Neuropathol. 2012? 50: 194–200.
14. 14. Pontes-Neto OM, Auriel E., Greeberg SM. Postępy w naszym zrozumieniu patofizjologii, wykrywania i leczenia mózgowej waskulopatii amyloidowej. EURO. Neurol. Obroty silnika. 2012? 7: 134–139.
15. 15.Mendel T.A., Wierzba-Bobrowicz T., Stępień T., Szpak G.M.Związek mózgowej waskulopatii amyloidowej i miażdżycy tętnic u pacjentów z krwotokiem śródmózgowym. Folia Neuropathol. 2013? 51: 243–249.
16. 16. Greenberg SM Mózgowa angiopatia amyloidowa: perspektywy diagnostyki klinicznej i leczenia. Neurologia 1998; 51: 690–694.
17. 17. Schlote W. Amyloidowa natura druzów (Scholz) kongofilnej degeneracji tętnic mózgowych u osób starszych. Acta Neuropathol 1965; 4(5):449–468.
18. 18. Greenberg SM, Briggs ME, Hyman BT. ja wsp. Apolipoproteina E epsilon 4 jest związana z obecnością i wczesnym początkiem krwawienia w waskulopatii amyloidowej mózgu. udar 1996; 27: 1333–1337.
19. 19. Greenberg SM, Vonsattel JPG Rozpoznanie mózgowej angiopatii amyloidowej: czułość i swoistość biopsji korowej. udar 1997; 28: 1418–1422.
20. 20. Jellinger KA Przestrzenna dystrybucja krwotoku w waskulopatii amyloidowej mózgu. ZA. Neurol. 2006? 59: 215.
21. 21. Maia LF, Vasconcelos C., Seixas S., Magalhães R., Correia M. Lobar krwotoki mózgowe i zmiany w istocie białej: profil kliniczny, radiologiczny i laboratoryjny. Cerebrovac. Dis. 2006? 22:155–161.
22. 22. Esiri MM, Wilcock GK. Mózgowa waskulopatia amyloidowa w otępieniu i starości. J. Neurol. neurochirurg. Psychiatria 1986; 49: 1221–1226.
23. 23. Arvanitakis Z, Leurgans SE, Wang Z, Wilson RS, Bennett DA, Schneider JA. Patologia waskulopatii amyloidowej mózgu i domeny poznawcze u osób starszych. ZA. Neurol. 2011? 69: 320–327.
24. 24. Tanskanen M., Mäkelä M., Myllykangas L. et al. Częstość występowania i nasilenie waskulopatii amyloidowej mózgu – badanie populacyjne przeprowadzone na bardzo starych Finach (Vantaa 85+). neuropatol. aplikacja. neurobiol. 2011? 38:329–336.
25. 25. Viswanathan A., Greenberg SM Mózgowa waskulopatia amyloidowa u osób starszych. ZA. Neurol. 2011? 70: 871–880.
26. 26. Fragione B., Vidal R., Rostagno A., Ghiso J. Rodzinne mózgowe angiopatie amyloidowe i demencja. choroba Alzheimera. Chaos łączny. 2000? 14 (dodatek 1): S25–S30.
27. 27. Revesz T., Holton J.L., Lashley T. i wsp. Genetyczna i molekularna patogeneza sporadycznej i dziedzicznej mózgowej angiopatii amyloidowej. Acta Neuropathol. 2009.? 118: 115–130.
28. 28. Charidimou A., Gang Q., Werring D.J. Sporadyczna mózgowa amyloidowa waskulopatia ponownie odkryta: najnowsze spostrzeżenia na temat patofizjologii i spektrum klinicznego. J. Neurol. neurochirurg. Psychiatria 2012; 83: 124–137.
29. 29. Szpak G.M., Lewandowska Ε., Wierzba-Bobrowicz Τ. et al. Choroba małych naczyń mózgowych w rodzinnej angiopatii amyloidowej i nieamyloidowej: mutacja FAD-PS-1 (P117L) i CADASIL. Badania immunohistochemiczne i ultrastrukturalne. Folia Neuropathol. 2007? 45: 192–204.
30. 30. Rensink AAM, De Wall RMW, Kremem B., Verbeek MM Patogeneza mózgowej waskulopatii amyloidowej. Mózg Res. Ryk. 2003? 43: 207–223.
31. 31. Bell RD, Zlokovic B.V. Mechanizmy nerwowo-naczyniowe i zaburzenia bariery krew-mózg w chorobie Alzheimera. Acta Neuropathol. 2009? 118: 103–113.
32. 32. Attems J., Jellinger K.A., Lintner F. Patologia choroby Alzheimera wpływa na nasilenie i rozmieszczenie topograficzne mózgowej amyloidowej waskulopatii. Acta Neuropathol. 2005? 110: 222–231.
33. 33. Attems J., Jellinger K., Thal DR, Van Nostrand W. Recenzja: Sporadyczna mózgowa amyloidowa waskulopatia. neuropatol. aplikacja. neurobiol. 2011.? 37:75–93.
34. 34. Love S., Miners S., Palmer J., Chalmers K., Kehoe P. Wgląd w patogenezę i patogenezę mózgowej angiopatii amyloidowej. Μπροστά. Biologia. 2009; 14: 4778–4792.
35. 35. Schley D., Carare-Nnadi R., Please CP, Perry VH, Weller RO. Mechanizmy wyjaśniające odwrotny okołonaczyniowy transport substancji rozpuszczonej w mózgu. J. Teoria. Biol. 2006? 238: 962–974.
36. 36. Weller RO, Djuanda E, Yow HY, Carare RO. Mózgowy drenaż limfatyczny i patofizjologia chorób neurologicznych. Acta Neuropathol. 2009? 117:1–14.
37. 37. Hawkes CA, Härtig W., Kacza J. et al. Okołonaczyniowy drenaż substancji rozpuszczonych jest upośledzony w mózgu starszych myszy oraz w obecności mózgowej waskulopatii amyloidowej. Acta Neuropathol 2011; 121: 431–443.
38. 38. Miners JS, Kehoe P, Love S. Neprilysin chroni przed amyloidem αλική e A angiopatiąsiindukowana degeneracja komórek mięśni gładkich naczyń mózgowych. Patologia mózgu. 2011? 21: 594–605.
39. 39. Auriel E., Greenberg M. Patofizjologia i kliniczna prezentacja mózgowej waskulopatii amyloidowej. obecna miażdżyca. Reprezentant. 2012? 14:343–350.
40. 40. Zbeształ NJ, Joseph F., Kirby PA tak wsp. JEDENsi- powiązane zapalenie naczyń: pierwotne zapalenie naczyń ośrodkowego układu nerwowego związane z zapaleniem naczyń mózgowych. Mózg 2005; 128:500–515.
41. 41. Oide T., Takahashi H., Yutani C., Ishihara T., Ikeda S. Związek między krwotokiem śródmózgowym płata a leukoencefalopatią związaną z mózgową angiopatią amyloidową: badanie kliniczno-patologiczne 64 japońskich pacjentów. amyloid 2003; 10:136–143.
42. 42. Chung KK, Anderson NE, Hutchinson D, Synek B, Barber PA. Zapalenie związane z waskulopatią amyloidową mózgu: opis trzech przypadków i przegląd. J. Neurol. neurochirurg. Psychiatria 2011; 82:20–26.
43. 43. DiFrancesco J.C., Brioschi M., Brighina L. i wsp. Anty-Asi Autoprzeciwciała w płynie mózgowo-rdzeniowym u pacjenta z zapaleniem związanym z AAC: opis przypadku. Neurologia 2011; 76: 842–844.
44. 44.Salvarini C., Brown RD, Calamia KT. ja wsp.Pierwotne zapalenie naczyń ośrodkowego układu nerwowego objawiające się krwotokiem śródczaszkowym. Reumatyczne zapalenie stawów. 2011? 63: 3598–3606.
45. 45. Carrano A., Hoozemans J.J.M., Van der Vies SM, Van Horsen J., De Vires HE, Rozemuller A.J.M. Zapalenie nerwów i zaburzenia bariery krew-mózg w waskulopatii amyloidowej naczyń włosowatych. Zaburzenie neurodegeneracyjne. 2012? 10:329–331.
46. 46. małyudlow C., Gonzáles NAM, Kim J., Clark C. Czy genotyp apolipoproteiny E wpływa na ryzyko udaru niedokrwiennego, krwotoku śródmózgowego lub krwotoku podpajęczynówkowego? Przegląd systematyczny i metaanalizy w 31 badań wśród 5961 przypadków i 17965 kontroli. udar mózgu 2006; 37: 364–370.
47. 47.Mendel T., Gromadzka G. Polimorfizam roda apolipoproteina E (APO) oraz ryzyko i rokowanie krwotoków mózgowych spowodowanych mózgową angiopatią amyloidową. nerwowy. neurochirurg. Połowa. 2010? 46: 591–597.
48. 48. Charidimou A., Martinez-Ramirez S., Shoamanesh A. et al. Mózgowa angiopatia amyloidowa bez krwotoku. Neurologia 2015; 84:1206–1212.
49. 49. Mehndiratta P., Mendel T.A. sideroza mózgowa, APO Genotyp i ryzyko krwawienia w mózgowej angiopatii amyloidowej. Neurologia 2015; 84? 1190–1191.
50. 50. Christoforidis M., Schober R., Krohn K. Badanie asocjacji genetycznej: związek między białkiem związanym z receptorem lipoprotein o małej gęstości (LRP) a waskulopatią amyloidową mózgu. neuropatol. aplikacja. neurobiol. 2005? 31:11–19.
51. 51.Lee J.-M., Yin K., Hsin I. i wsp.Matczyna metaloproteinaza-9 w krwawieniu związanym z waskulopatią amyloidową mózgu. J. Neurol. nauka 2005; 229–230: 249–254.
52. 52. Chen YW, Lee MJ, Smith EE. Angiopatia amyloidótica ceebral na istoku e zapadu. Międzynarodowy J. Udar mózgu 2010; 5: 403–411.
53. 53. Tanskanen M., Myllykangas L., Saarialho-Kere U., Paetau Α. Metaloproteinaza macierzy-19 wyrażana w angiopatii amyloidowej εγκεφαλική. amyloid 2011; 18:3–9.
54. 54. Hernandez-Guillamon M., Martinez-Saez E., Delgado P. et al. Poziom MMP-2/MMP-9 w osoczu i ekspresja mózgu w udarze krwotocznym związanym z waskulopatią amyloidową mózgu. Patologia mózgu. 2012? 22: 133–141.
55. 55. Graham DI, Lantos PL. (Czerwony.). Neuropatologia Greenfielda. Mózgowa angiopatia amyloidowa. Oxford University Press, Oxford 1997: 347–349.
56. 56.Thal DR, Ghebremedhin E., RÛB U., Yamaguchi H., Del Tredici K., Braak H. Dwa rodzaje sporadycznej mózgowej waskulopatii amyloidowej.J. Neuropat. Do potęgi. Neurol. 2002; 61: 282–293.
57. 57. Alafuzoff I., Thal DR, Arzberger T. et al. Uznanie si-amyloid w ludzkim mózgu: badanie przeprowadzone przez konsorcjum BrainNet Europe. Acta Neuropathol. 2009? 117:309–320.
58. 58. Grinberg LT, Thal DR. Patologia naczyniowa w starym ludzkim mózgu. Acta Neuropathol. 2010? 119: 277–290.
59. 59.Mendel T.A., Wierzba-Bobrowicz T., Lewandowska E., Stępień T., Szpak G.M.Rozwój mózgowej waskulopatii amyloidowej w naczyniach mózgowych. Prezentacja z ilustracjami na podstawie zbadanych sekcji zwłok. rodzaj J. Pathol. 2013? 64: 260–267.
60. 60. Vonsattel JPG, Myers RH., Hedley-Whyte ET, Ropper AH, Bird ED., Richardson EP. Mózgowa amyloidowa waskulopatia bez krwotoku mózgowego: porównawcze badanie histologiczne. ZA. Neurol. 1991.? 30: 637–649.
61. 61. Mountjoy CQ, Tomlinson BE, Gibson PH. Płytki amyloidowe i starcze oraz mózgowe naczynia krwionośne. J. Neurol. Nauka 1982; 57: 89–103.
62. 62. Ellis RJ, Olichney JM, Thal LJ. i wsp. Mózgowa angiopatia amyloidowa w mózgu pacjentów z chorobą Alzheimera: doświadczenie CERAD, część XV. Neurologia 1996; 46: 1592–1596.
63. 63. Panicker J.N., Nagaraja D., Yasha T., Chickabasaviah YT. Mózgowa angiopatia amyloidowa: badanie kliniczno-patologiczne trzech przypadków. Ana. Ind. Acad. Neurol. 2010? 13:216–220.
64. 64. Samarasekera N., Smith C., Salman R.A.S. Związek między mózgową waskulopatią amyloidową a krwotokiem śródmózgowym: przegląd systematyczny i metaanaliza. J. Neurol. neurochirurg. Psychiatria 2012; 83: 275–281.
65. 65. Finelli P.F. Mózgowa angiopatia amyloidowa jako przyczyna wypukłego SAH u osób starszych. Neurolog 2010; 16:37–40.
66. 66. Alcalay RN, Smith EE. Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego ukazujące zmiany w istocie białej i liczne mikrokrwotoki płatowe u pacjenta z odwracalną encefalopatią. J. Neuroobrazowanie 2009; 19:89–91.
67. 67. Greenberg SM, Nandigam RNK, Delgado P. et al. Mikrokrwawienia a makrokrwawienia: Dowody dla różnych jednostek. udar mózgu 2009; 40: 2382–2386.
68. 68. Vernooij MW, Ikram MA, Hofman A., Krestin GP, ​​Breteler MMB, Van der Lugt A. Ironoza powierzchniowa w populacji ogólnej. Neurologia 2009; 73: 202–205.
69. 69. Soontornniyomkij V., Lynch MD, Mermash S. i wsp. Mikrozawały mózgu związane z ciężkim uszkodzeniem mózgu si-waskulopatia amyloidowa. Patologia mózgu. 2010.? 20:459–467.
70. 70. Haridimou A., Werring D.J. Mikrokrwawienia mózgowe: wykrywanie, mechanizmy i wyzwania kliniczne. Neurol przyszłości. 2011? 6: 587–611.
71. 71. Haridimou A., Peeters A., Fox Z. et al. Spektrum przejściowych ogniskowych epizodów neurologicznych w waskulopatii amyloidowej mózgu. udar mózgu 2012; 43: 2324–2330.
72. 72. Merino J.G., Hachinski V.V. angiopatia amyloidowa. Dostępne w: www.emedicine.com. Data dostępu: 23.04.2004.
73. 73.Katoh M., Yoshino M., Asaoka K. i wsp.Ograniczony krwotok podpajęczynówkowy w bruździe korowej w waskulopatii amyloidowej mózgu: czy może to być znak ostrzegawczy? chirurg Neurol. 2007? 68: 457–460.
74. 74. Keage HAD, Carare RO, Friedland RP itd. Populacyjne badania sporadycznej mózgowej waskulopatii amyloidowej i demencji: przegląd systematyczny. BMC Neurologia 2009; 9:3.
75. 75. Gorelick P.B., Scuteri A., Black SE. ja wsp.? w imieniu Rady ds. Udarów, Rady ds. Epidemiologii i Prewencji, Rady ds. Opieki Sercowo-Naczyniowej, Rady ds. Radiologii i Interwencji Sercowo-Naczyniowej oraz Rady ds. Chirurgii Sercowo-Naczyniowej i Anestezjologii Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Udział naczyń w zaburzeniach funkcji poznawczych i demencji. Oświadczenie American Heart Association/American Stroke Association dla pracowników służby zdrowia. udar mózgu 2011; 42: 2672–2713.
76. 76. Harkness KAC, Coles A., Pohl U., Xuereb JH, Baron JC, Lennox GG Szybko odwracalne otępienie w mózgowej zapalnej waskulopatii amyloidowej. EURO. J. Neurol. 2004? 11:59–62.
77. 77. Oh U., Gupta R., Krakauer JW, Khandji AG, Chin SS, Elkind MSV Odwracalna leukoencefalopatia związana z mózgową angiopatią amyloidową.Neurologia 2004; 62: 494–497.
78. 78. Kloppenborg RP, Richard E., Sprengers MES, Troost D., Eikelenboom P., Nederkoom PJ Encefalopatia reagująca na steroidy w mózgowej angiopatii amyloidowej: opis przypadku i przegląd dowodów dotyczących terapii immunosupresyjnej. J. Neuroinflammation 2010; 7:18.
79. 79. Ohshima T., Endo T., Nukui H., Ikeda S., Allsop D., Onaya T. Amyloidowa waskulopatia mózgowa jako przyczyna krwotoku podpajęczynówkowego. udar 1990; 21:480–483.
80. 80. Karabatsou K., Lecky BRF, Rainov NG, Broome JC, White R.P. Mózgowa angiopatia amyloidowa z objawowym lub utajonym krwotokiem podpajęczynówkowym. EURO. Neurol. 2007.? 57: 103–105.
81. 81. Brunot S., Fromont A., Ricolfi F., Moreau T., Giroud M. Ogniskowy krwotok podpajęczynówkowy i mózgowa amyloidowa waskulopatia: nieprzypadkowe powiązanie. Obroty silnika. Neurol. 2010? 166:83–89.
82. 82. Beitzke M., Gattringer T., Enzinger C., Wagner G., Niederkorn K., Fazekas F. Obraz kliniczny, etiologia i rokowanie odległe u pacjentów z nieurazowym wypukłym krwotokiem podpajęczynówkowym. udar mózgu 2011; 42: 3055–3060.
83. 83. Profice P., Pilato F., Della Marca G. i inni. Nawracające krwotoki podpajęczynówkowe i powierzchowna sideroza u pacjentów z histopatologicznie potwierdzoną waskulopatią amyloidową mózgu. Przedstawiciel sprawy Neurol. 2011? 3: 124–128.
84. 84. Takeda S., Hinokuma K., Yamazaki K. i in. Krwawienie spowodowane sporadyczną waskulopatią amyloidową mózgu występuje głównie w bruzdach mózgowych. Neuropatologia 2012; 32:38–43.
85. 85. Kimberly WT, Glisson A, Rost NS. ja wsp. Ciche zawały niedokrwienne są związane z obciążeniem krwawieniem w waskulopatii amyloidowej mózgu. Neurologia 2009; 72: 1230–1235.
86. 86. Kinnecom C., Lev MH, Wedell L. et al. Szlak zapalny związany z waskulopatią amyloidową mózgu. Neurologia 2007; 68: 1411–1416.
87. 87. Rigby H, Easton A, Van V. Amyloid si- zapalenie naczyń związane z ośrodkowym układem nerwowym: opis 3 przypadków. On może. J. Neurol. nauka 2011; 38: 626–630.
88. 88. Sakai K., Hayashi S., Sanpei K., Yamada M., Takahashi H. Wiele zawałów mózgu z licznymi zmianami naczyniowymi w przewlekłym stadium zapalenia związanego z waskulopatią amyloidową mózgu. Neuropatologia 2012; 32: 551–556.
89. 89. Szpak G.M., Lewandowska E., Śliwińska A. et al.sizwiązane zapalenie naczyń) postać: sekcja zwłok. Folia Neuropathol. 2011? 49: 335–347.
90. 90. McHugh JC, Ryan AM, Lynch T. i in. Nawracająca encefalopatia reagująca na steroidy u pacjentów z mózgową angiopatią amyloidową. Cerebrovac. Dis. 2007? 23:66–69.
91. 91. Verbeek MM, Kremer BPH, Rikkert MO, Van Dombug PHMF, Skehan ME, Greenberg SM amyloidowy płyn mózgowo-rdzeniowy si40 jest zmniejszona w mózgowej angiopatii amyloidowej. ZA. Neurol. 2009? 66: 245–249.
92. 92. Greenberg SM, Frosh MR. Życie przypomina sztukę. Przeciwciała przeciwamyloidowe i zapalna mózgowa waskulopatia amyloidowa. Neurologia 2011; 76: 772–773.
93. 93. Caulo M., Tampieri D., Brassard R., Guiot MC, Melanson D. Waskulopatia amyloidowa mózgu objawiająca się niekrwotoczną rozlaną encefalopatią: objawy neuropatologiczne i neuroradiologiczne w jednym przypadku. Ja jestem. J. Neuroradiol. 2001? 22: 1072–1076.
94. 94. Cano LM, Martinez-Yélamos S., Majos C. i wsp. Ostra odwracalna leukoencefalopatia jako przejaw mózgowej angiopatii amyloidowej. J Neurol Sci 2010; 288(1-2):190–193.
95. 95. Gilo F., Alegre J., Toledeno R., Garcia-Villanueva M., Martinez-San Milan J., Martinez-Castrillo J.C. Zespół tylnej leukoencefalopatii związany z angiopatią amyloidową. Neurologia 2011; 25:391–397.
96. 96. Kofler J, Bartynski WS, Reynolds TQ, Liberman FS, Murdoch GH, Hamilton RL. Zespół tylnej odwracalnej encefalopatii (PRES) z aktywacją immunologiczną, regulacją w górę VEGF i mózgową angiopatią amyloidową. J. Komputer. Pomoc. Tomografia 2011; 35:39–42.
97. 97. Knudsen KA, Rosand J., Karluk D., Greenberg SM. Rozpoznanie kliniczne mózgowej angiopatii amyloidowej: walidacja kryteriów bostońskich. Neurologia 2001; 56: 537–539.
98. 98. Van Rooden S., Van der Grond J., Van den Boom R. et al. Analiza opisowa kryteriów bostońskich zastosowanych do populacji amyloidów mózgowych typu holenderskiego. udar mózgu 2009; 40: 3022–3027.
99. 99. Linn J., Herms J., Dichgans M. i in. Hemosyderoza podpajęczynówkowa i powierzchowna hemosyderoza korowa w mózgowej waskulopatii amyloidowej. AJNR Am J Neuroradiol 2008; 29:184–186.
100. 100. Kumar N., Cohen-Gadol AA, Wright RA, Miller GM, Piepgras DG, Ahlskog JE Površinska sideroza. Neurologia 2006; 66: 1144-1152.
101. 101. Haacke FM, DelProposto ZS, Chaturvedi S. et al. Wskazanie mózgowej waskulopatii amyloidowej za pomocą ekranu ważonego czułością. AJNR 2007; 28(2): 316–317.
102. 102. Mittal S., Wu Z., Neelevalli J., Haacke EM. Obrazowanie ważone wrażliwością: aspekty techniczne i zastosowania kliniczne, część 2. AJNR Am. J. Neuroradiol. 2009? 30: 232–252.
103. 103. Linn J., Halpin A., Demaerel P. i in. Występowanie żelaza powierzchniowego u pacjentów z mózgową angiopatią amyloidową. Neurologia 2010; 74: 1346–1350.
104. 104. Schrag Μ., McAuley G., Pomakian J. i wsp. Korelacja hipointensywności na obrazach ważonych wrażliwością z histologią tkanek u pacjentów z otępieniem i mózgową angiopatią amyloidową: pośmiertne badanie rezonansu magnetycznego. Acta Neuropathol. 2010? 119: 291–302.
105. 105. Robinson RJ, Bhuta S. Obrazowanie mózgu ważone podatnością: aktualna użyteczność i potencjalne zastosowania. J. Neuroobrazowanie 2011; 21: e189–e204.
106. 106. Feldman HH, Maia LF, Mackenzie IRA, Forster BB, Martzke J., Woolfenden A. Sideroza powierzchniowa jako potencjalny marker diagnostyczny waskulopatii amyloidowej mózgu w chorobie Alzheimera. udar mózgu 2008; 39: 2894–2897.
107. 107. Wang J., Gong X. Ironizacja powierzchni ośrodkowego układu nerwowego: wyniki rezonansu magnetycznego ważone podatnością. Clin Obrazowanie 2011; 35: 217–221.
108. 108. Chen YW, Gurol ME., Rosand J. et al. Progresja uszkodzeń istoty białej i krwotok w mózgowej angiopatii amyloidowej. Neurologia 2006; 67: 83–87.
109. 109. Greenberg SM, Grabowski T., Gurol ME i wsp. Wykrywanie poszczególnych naczyń mózgowych si-amyloid ze złączem Pittsburgh B. Ann. Neurol. 2008.? 64: 587–591.
110. 110. Chung YA, O JH, Kim JY, Kim KJ, Ahn KJ Hiperperfuzja i niedokrwienie w mózgowej waskulopatii amyloidowej udokumentowane przez perfuzję mózgową 99mTC-ECD SPECT. J. Nucl. Miód. 2009? 50: 1969–w 1974.
111. 111. Dierksen GA, Skehan ME, Khan MA. itd. Przestrzenny związek między mikrokrwawieniem a złogami amyloidu w waskulopatii amyloidowej. ZA. Neurol. 2010? 68: 545–548.
112. 112. Ly J.V., Donnan GA, Villemagne V.L. ja wsp. Wiązanie 11C-PIB jest zwiększone u pacjentów z krwawieniem związanym z mózgową angiopatią amyloidową. Neurologia 2010; 74: 487–493.
113. 113. Sperling R., Salloway S., Brooks D.J. ja wsp. Nieprawidłowości obrazowania związane z amyloidem u pacjentów z chorobą Alzheimera leczonych bapinezumabem: analiza retrospektywna. Lancet Neurol. 2012? 11:241–249.
114. 114. Gurol ME, Dierksen G., Berensky R. et al. Przewidywanie miejsca ponownego krwawienia pojawiającego się amyloidu w mózgowej waskulopatii amyloidowej. Neurologia 2012; 79: 320–326.
115. 115. Wong SH, Jenkinson MD, Faragher B., Thomas S., Crooks D., Solomon T. Biopsja mózgu w leczeniu pacjentów neurologicznych. EURO. Neurol. 2010? 64: 42–45.
116. 116. Yong WH, Robert ME, Secor LS, Kleikamp TJ, Vinters HV. Krwotok mózgowy z waskulopatią amyloidową potwierdzoną biopsją. Ukłon. Neurol. 1992.? 49: 51–58.
117. 117. Renard D., Castelnovo G., Wacongne A. i inni. Zainteresowanie analizą biomarkerów płynu mózgowo-rdzeniowego w prawdopodobnych przypadkach mózgowej waskulopatii amyloidowej zdefiniowanej zmodyfikowanymi kryteriami bostońskimi. J. Neurol. 2012? 259: 2429–2433.
118. 118. Lee A., Rudkin A., Agzarian M., Lake S., Chen C. Nieprawidłowości naczyniowe siatkówki u pacjentów z waskulopatią amyloidową mózgu. Cerebrovac. Dis. 2009? 28: 618–622.
119. 119. Biffi A., Halpin A., Towfighi A. i in. Aspiryna i nawracający krwotok śródmózgowy w mózgowej angiopatii amyloidowej. Neurologia 2010; 75:693–698.
120. 120. Pendlebury WW, Iode ED, Tracy RP, Dill BA Krwotok śródmózgowy związany z waskulopatią amyloidową mózgu i terapią t-PA. ZA. Neurol. 1991? 29: 210–213.
121. 121. Morgenstern LB, Hemphill III JC, Anderson C i in. w imieniu American Heart Association Council on Stroke oraz Council on Cardiovascular Care. Wytyczne postępowania w przypadku samoistnego krwotoku śródmózgowegoKrwawienie. Wytyczne American Heart Association/American Stroke Association dla pracowników służby zdrowia. udar mózgu 2010; 41: 2108–2129.
122. 122. Greenberg SM, Rosand J., Schneider AT ja wsp. Faza 2 badania tramiprozatu w mózgowej waskulopatii amyloidowej. choroba Alzheimera. Zaburzenie współistniejące. 2006? 20:269–274.
123. 123. Hirochata M., Ono K., Yamada M. Niesteroidowe leki przeciwzapalne jako związki antyamyloidogenne. Aktualny Farmaceuta. Do. 2008? 14:3280–3294.
124. 124. Gurol ME, Greenberg SM. Leczenie krwotoku śródmózgowego. obecna miażdżyca. Raporty 2008. 10: 324–331.
125. 125. Qureshi AI, Mendelow AD, Hanley DF Kryształy śródmózgowe. Lancet 2009; 373: 1632–1644.
126. 126. Goldstein JN, Gilson AJ Intensywna opieka w ostrym krwotoku śródmózgowym. Bieżące leczenie. Możliwości neurologiczne. 2011? 13:204–216.
127. 127. Mendelow AD, Gregson BA, Rowan EN, Murray GD, Gholkar A., ​​Mitchell PM; dla naukowców STICH II. Wczesna operacja a wczesne leczenie zachowawcze u pacjentów z samoistnymi krwiakami śródmózgowymi z nadciśnieniem płatowym (STICH II): badanie z randomizacją. Lancet 2013; 382? 397–408.
128. 128. Komitet redakcyjny Europejskiej Inicjatywy Udarowej i Komitet Redakcyjny Rady Wykonawczej EUSI. Zalecenia dotyczące postępowania w krwotoku śródczaszkowym. Część I: samoistny krwotok śródmózgowy. Cerebrovac. Dis. 2006? 22: 294–316.
129. 129. Mehndiratta P., Manjila S., Ostergard T. i inni Krwotok śródmózgowy związany z waskulopatią amyloidową mózgu: patologia i leczenie. neurochirurg. Skupienie 2012; 32: Pytanie 7.
130. 130. Arima H., Tzurio C., Anderson C. i in.; dla grupy współpracy PROGRESS. Wpływ obniżenia ciśnienia krwi na bazie peryndoprylu na krwotok śródmózgowy związany z waskulopatią amyloidową. POSTĘP PRÓBY. udar mózgu 2010; 41: 394–396.
131. 131. Weller R.O., Boche D., Nicoll J.A.R. Zmiany mikronaczyniowe i waskulopatia amyloidowa mózgu w chorobie Alzheimera i ich potencjalny wpływ na terapię. Acta Neuropathol. 2009? 118:87–102.
132. 132. Boche D., Nicoll J.A.R. Rola układu odpornościowego w eliminacji Asi mózgowy. Patologia mózgu. 2008? 18:267–278.
133. 133. Wilcock DM, Morgan D, Gordon MN. ja wsp. Aktywacja metaloproteinaz macierzy po anty-Asi Immunoterapia? wpływ na mikrokrwawienia. J. Neuroinflammation 2011; 8:115.
134. 134. Machida K., Tojo K., Naito K.S., Gono T., Nakata Y., Ikeda S.I. Krwotok korowy, krwotok podpajęczynówkowy i leukoencefalopatia reagująca na kortykosteroidy u pacjentów z mózgową angiopatią amyloidową. amyloid 2008; 15:60–64.
135. 135. Daniëls R., Geurts J.J.G., Bot J.C., Schonewille W.J., Van Oosten B.W. Edem koji reagira após esteroid kod upale povezane s CAA. J. Neurol. 2009.; 256: 285–286.
136. 136. Luppe S., Betmouni S., Scolding N., Wilkins A. Zapalenie naczyń związane z waskulopatią amyloidową mózgu: skuteczne leczenie azatiopryną. J. Neurol. 2010? 257: 2103–2105.
137. 137. Hermann DM, Keyvani K., Van de Nes J. et al. reaktywny mózg siPrzeciwciała amyloidowe w pierwotnym zapaleniu naczyń OUN z waskulopatią amyloidową mózgu. Neurologia 2011; 77: 503–505.